Defne asansöre binmeye bayilir. Asansörsüz bir apartmanda bile, mesela Ebrular 5.katta oturduğu için 5 kat boyunca her katta 'asansöre binelim mi?' diye sorar, 'burda asansör yok Defnecim' cevabinin bir kat sonra değişebileceğine inanir, inançla sormaya devam eder.
Demin eve gitmek için kapıdan çıktılar, 'burda asansör var mı?' dedi, 'var tabi, istersen binebilirsin' dedik. Asansörün kapısına gitti, 'binmek için çağırman lazım ama' dedim. Ağzından memesini çıkardı, asansöre doğru 'asansöör, asansöör, asansöör' diye bağırmaya başladı.. Defne asansörü 'çağırıyordu' :)
2,5 yaşındaki bir insanla konuşurken herşeyi birinci anlamında anladıklarını unutuyor insan bazen. Ama fena mı oluyor, hep birlikte gülüyoruz :))
Demin eve gitmek için kapıdan çıktılar, 'burda asansör var mı?' dedi, 'var tabi, istersen binebilirsin' dedik. Asansörün kapısına gitti, 'binmek için çağırman lazım ama' dedim. Ağzından memesini çıkardı, asansöre doğru 'asansöör, asansöör, asansöör' diye bağırmaya başladı.. Defne asansörü 'çağırıyordu' :)
2,5 yaşındaki bir insanla konuşurken herşeyi birinci anlamında anladıklarını unutuyor insan bazen. Ama fena mı oluyor, hep birlikte gülüyoruz :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder