6 Eylül 2009 Pazar

Ağaç



Ağaçlar üzerine düşündüm biraz. Birden bir şey olsaydı ve ağaçlar dünyadan yok olsaydı diye düşündüm. Diğer bitkiler, çalılar, çiçekler onların yerini doldurabilir mi diye düşündüm. Dolduramayacağına karar verdim. Ağaca yaslanırsın, altında gölgede durursun, kocamandır, kocaman yaprakları vardır, kökleri vardır.. Ne kadar önemli şeyi ağaçlar simgeler. Ağaçlar sanki çocukken mi daha önemliydi? Büyüdükçe sanki yok sayıyor insan onları, ordalar ve hep varlar.. Ben düşündükçe annanneler, dedeler gibi olduklarini fark ettim. Giderek anneler ve babalar.. 35'ini geçmeye başlayanlar şimdilerde yaşıyoruz ve şaşırıyoruz, annelerimiz babalarimiz yaşlanmaya, annanelerimizi ve dedelerimizi hatırladığımız gibi olmaya başladılar.

Arabadan inince başımı kaldırıp kocaman ağaca baktım, yaprakları kızarmış, kahverengiye dönmüş, sonbahar da geldi zaten.. Baktım baktım, arkasında mavi gökyüzü, kırmızı yapraklar, kocaman ağaç o kadar güzeldi ki.. O da baktı sonra, yoldan geçen diğer insanlar da nereye baktığımızı merak edip onlar da ağaca baktılar.

Yemeğimizi yiyip geri döndüğümüzde camin üstünde kocaman bir kırmızı yaprak vardi, ağacın hediyesi olduğunu hemen anladım :)